|
Odgłosy robaków - zapiski mumii
tytuł oryginalny:
The Sound of Insects: Record of a Mummy
reżyseria: Peter Liechti
czas trwania:
88 min. |
6. Festiwal Filmowy Planete Doc Review: Nagroda Główna (Millenium Award), 2009
Nagroda L'age D’Or (Belgijskie Archwium Królewskie)
Europejska Nagroda Filmowa 2009: najlepszy dokument
Pewnego dnia myśliwy odkrywa w lesie zmumifikowane ciało 40-letniego mężczyzny. Śmierć nastąpiła latem, niecałe sto dni wcześniej.
Zmarły prowadził dziennik. Na jego podstawie poznajemy ostatnie dwa miesiące jego życia.
Dawno temu udał się na wycieczkę w góry. Zauroczony pięknem przyrody uznał, że to miejsce idealne na śmierć. Po kilkunastu latach odwiedza to miejsce ponownie. Tym razem powód jest inny. Mężczyzna postanawia popełnić samobójstwo. W ustronnym miejscu, w środku lasu, buduje prowizoryczny namiot. Planuje zagłodzić się w nim na śmierć. Nie jest sam - ma ze sobą książki Becketta i Dantego, a także kilka świec, radio i nieco przeciwbólowych lekarstw. Nie przyjmuje żadnych pokarmów. Pije, ale wyłącznie wodę deszczową. Umiera po 62 dniach głodówki.
Oparta na faktach wstrząsająca rekonstrukcja samobójczej śmierci człowieka jest nie tylko niezwykłą adaptacją japońskiej noweli Shimada Masahiko, lecz również rodzajem przenikliwego filmowego manifestu na rzecz spraw ostatecznych. Człowiek funkcjonuje tutaj sam w obliczu bezsensu istnienia. Nie potrafi i nie chce zidentyfikować się ze światem, w którym żyje.
Ten esej filmowy, przypominający najlepsze obrazy Wernera Herzoga i Petera Mettlera (narratora filmu), przewartościowuje tradycyjne koncepcje na temat jednostki, jej wolności oraz spraw życia i śmierci. Celem jest tu nie tylko eksperyment w zakresie treści, ale również i formy.
Reżyser konfrontuje monolog samobójcy z obrazem miejsca jego śmierci. Wizja, którą przedstawia daleka jest jednak od realności. Las pokazany jest w zmysłowy i organiczny sposób, ze wszystkimi tajemnicami i symbolami. Surrealistyczny obraz natury nie tylko odzwierciedla nastrój bohatera, ale podkreśla również metaforyczny wymiar wypowiadanych przez niego słów.
Odgłosy robaków - zapiski mumii zmieniają tradycyjne rozumienie filmu dokumentalnego. Rytmicznie zmieniające się symboliczne, melancholijne obrazy, a także metaforyczny wymiar wypowiadanych słów, w połączeniu z wielowymiarową muzyką elektryzują i porażają siłą swojego wyrazu. Liechti przekracza zresztą nie tylko granice dokumentu, lecz również powszechnie obowiązującej koncepcji kina. Traktuje film w kategoriach transcendentnej sztuki artystycznej - formy kontemplacji tajemnicy absolutu.
„Doświadczenie, jakie przynosi nam film Petera Liechti, jest jedyne w swoim rodzaju. (…) Przemawia do nas przede wszystkim zmysłowa tkanka filmu, złożona z dźwięków i obrazów. To one swoja intensywnością przemieszaną z ulotnym pięknem sprawiają, że sami zaczynamy postrzegać świat mocniej i uważniej.” Anita Piotrowska, Tygodnik Powszechny
„Filmów o samobójcach jest sporo, ten jednak wydaje się inny, oddzielony od reszty. (…) Film Odgłosy robaków - zapiski mumii dotyka jedynie tej kwestii, której można dotknąć - ludzkiej niemocy, bezsilności w kontakcie z pustką, pustynią.” Jakub Socha, Kino
Film prezentowany w ramach cyklu Letnie Tanie Kinobranie 2012, tydzień 4: Odkrywanie tajemnic.
ZWIASTUN:
