kpb

Nie moje dziecko

tytuł oryginalny: Muna moto

reżyseria: Jean-Pierre Dikongué-Pipa
aktorzy: Abbia Moukoko, Gisèle Dikongué-Pipa, David Endene, Arlette Din Beli

czas trwania: 89 min.
produkcja: Kamerun 1976

1976 FESPACO - nagroda Étalon de Yennenga

Ngando i Ngome są w sobie zakochani, jednak kiedy Ngando prosi o jej rękę, rodzina przypomina mu o konieczności uiszczenia tradycyjnej opłaty za żonę. Jako sierota prosi swojego wujka o pomoc. Jednak będąc mężem czterech bezpłodnych żon, wuj zauważa w Ndomé swoją jedyną szansę na bycie ojcem i postanawia ją poślubić wbrew przyrzeczeniu danemu bratankowi.

To niezwykły film, w którym intensywność i piękno scen zapierają dech w piersiach, ukazując wielowymiarowo tragedię. Niewiele w nim dialogów, a milczące sekwencje nadają każdemu słowu wagi. "Dziecko jest wszystkim" - mówi wuj do Ngando. To zdanie krystalizuje w sobie najważniejsze zagadnienia filmu: rolę i miejsce kobiety w społeczeństwie i rodzinie, pragnienie dziecka, dziedziczenie, rodzinę, ślub pod przymusem, siłę pieniądza. Zapominamy o Afryce z banalnych opowieści, Afryce z telewizyjnych reportaży, a wchodzimy w tragedię, która ukazuje stosunki między ludźmi w całkiem innym kontekście. Zmysłowość, bunt, refleksja polityczna. Nie moje dziecko to niezwykle bogaty film, zupełnie jakby bezlitosny brak środków na jego realizację podsycił kreatywność twórców, pozostawiając w tyle wielkie produkcje.

Biografia reżysera:
Jean-Pierre Dikongué-Pipa - ur. w 1940 r. w Douala w Kamerunie. Ukończył prestiżowe studia w Paryżu w Conservatoire Libre du Cinéma Français w 1964 r. Początkowo zajmował się raczej sztuką teatralną, ale we współpracy z francuskim ministerstwem kooperacji udało mu się nakręcić parę filmów krótkometrażowych. Z powodu trudności, z jakimi przychodziło zdobywanie funduszy na realizowanie filmów, powrócił do teatru, aby dopiero w 1975 r. nakręcić pierwszy kameruński film pełnometrażowy Muna moto (Nie moje dziecko), który zdobył nagrodę główną podczas festiwalu Fespaco w 1976 r. Dwa lata później zrealizował drugi film pełnometrażowy Le Prix de la liberté (Cena wolności), a w 1983 r. Histoires drôles et drôles de gens oraz Badyaga w 1987 r.

Film prezentowany w ramach festiwalu AfryKamera.


FRAGMENTY filmu:

Bookmark and Share